Η Ελβετία δεν ανήκει στην Ε.Ε. οπότε κάποιος χρειάζεται να ζητήσει και να πάρει άδεια παραμονής και εργασίας για τη χώρα. Η άδεια δεν είναι αυτόματη και συνήθως "σπονσοράρεται" από τον εκάστοτε εργοδότη, οπότε πρακτικά για να μείνεται στην χώρα πρέπει πρώτα να βρείτε δουλειά στην χώρα. Εναλλακτικά, ένας καλός τρόπος για να πάρετε την πρώτη άδεια παραμονής (η ανανέωση είναι πολύ πιο εύκολη) είναι μέσω των πανεπιστημίων για μεταπτυχιακά ή διδακτορικό. Οι άδειες χωρίζονται σε κατηρογίες αναλόγως την χώρα καταγωγής και την κατάσταση. Για έναν Έλληνα που βρίσκει δουλειά εδώ με απεριόριστο συμβόλαιο και μένει στην Ελβετία, η τυπική άδεια είναι τύπου Β διάρκειας 5 ετών. Σε περίπτωση που δουλεύει στην Ελβετία αλλά μένει σε γειτονική χώρα (π.χ. Γαλλία στην περίπτωση της Γενεύης - είναι πάρα πολύ συχνό φαινόμενο) εκδίδεται ειδική άδεια εργασίας τύπου G. Επίσης υπάρχουν άδειες περιορισμένης διάρκειας 3, 6 και 12 μηνών τύπου L. Γενικά δεν υπάρχει κανόνας, μιας και το τοπικό γραφείο αποφασίζει και διατάσσει τόσο για έκδοση όσο και για ανανέωση άδειας (υπάρχουν περιπτώσης άρνησης για τον οποιοδήποτε λόγο) αλλά εκτός αν είστε ο
Schumacher, η
Νανά Μούσχουρη ή ο
Phil Collins (όλοι ζουν μόνιμα στην Ελβετία και φαντάζομαι ότι δεν είχαν θέμα με την άδεια παραμονής τους) ο τρόπος είναι εύρεση εργασίας πρώτα και άδεια παραμονής μετά.
Μετά από 5 συνεχόμενα χρόνια, η άδεια B μπορεί να ανανεωθεί σε άδεια C που είναι πλεόν η μόνιμη άδεια παραμονής και ο κάτοχός της έχει τα ίδια δικαίωματα με έναν Ελβετό εκτός από το εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Εδώ να αναφέρω ότι μιας και η Ελβετία δεν είναι "χώρα" αλλά ομοσπονδία "χωρών"(καντονιών) ακόμα και οι ίδιο οι Ελβετοί, παρόλο που είναι ελεύθεροι να ζουν σε όποιο καντόνι θέλουν, τυπικά βγάζουν άδειες παραμονής για να ζήσουν σε καντόνια εκτός αυτού από το οποίο πρόερχονται.